Το φαιδρό αντι-Δυτικό επιχείρημα
Οι τωρινές συζητήσεις στα διαφόρων ειδών καφενεία – τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, κοινωνικά δίκτυα – μεταξύ φίλων αλλά και ειδικών, για τον πόλεμο στην Ουκρανία, καταλήγουν συνήθως σε παρελθοντικές αναφορές για τα λάθη, τις ευθύνες και τις επιθετικές ενέργειες της Δύσης στα Βαλκάνια, Ιράκ, Λιβύη, Αφγανιστάν, Συρία, την ανάμειξη στην Ουκρανία και στη περιφέρεια της Ρωσίας.
Φαίνεται πως όλοι αυτοί που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τις αδιαμφισβήτητα δολοφονικές, εγκληματικές ενέργειες της Ρωσίας σε Ευρωπαϊκό έδαφος, με τον καθημερινό θάνατο παιδιών και αμάχων, δυσκολεύονται εδώ και χρόνια να προσεταιριστούν στο Δυτικό αφήγημα, για βαθιά ιδεολογικούς ή / και ιδεοληπτικούς λόγους, για να μην αναφέρουμε την ψυχονευρωτική εμπάθεια απέναντι στη Δυτική τάξη πραγμάτων και αντίληψης της πραγματικότητας της οποίας είναι -δυστυχώς για αυτούς- μέρος. Βρίσκονται, ζουν και αναπνέουν σε χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που είναι η Ελλάδα, αλλά το μυαλό και η ψυχή τους ελκύεται από τη Μητέρα Ρωσία, την απροσδιόριστη Ανατολή, γιατί δεν γουστάρουν τους Αμερικάνους, το ΝΑΤΟ, τη Γερμανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, τους πολιτικούς-οικονομικούς-κοινωνικούς σχηματισμούς, το μεγάλο κεφάλαιο, τον καπιταλισμό γενικότερα με ότι αυτό συνεπάγεται.
Ας αναρωτηθούμε αν συγκέντρωσαν μετά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο οι Δυτικές δυνάμεις εκατοντάδες χιλιάδες στρατό έξω από τα σύνορα κυρίαρχης Ευρωπαϊκής χώρας, με εμφανή τη τάση αναθεωρητισμού, εισβολής και επικυριαρχίας. Όσο και η Ρωσική προπαγανδιστική μηχανή να υποστήριζε ότι πρόκειται για στρατιωτικές ασκήσεις, η εισβολή και ο παρατεταμένος πόλεμος ανέτρεψαν τις διπλωματικές ελπίδες και η σημερινή κατάσταση επαναφέρει στη θύμηση τις φρικαλεότητες του Χιτλερικού δόγματος και στρατηγικής.
Κανένας πόλεμος της Δύσης δεν επέφερε κατάκτηση εδαφών τρίτης χώρας στο όνομα μιας υποτιθέμενης αναβίωσης εκπίπτουσας αυτοκρατορίας του παρελθόντος όπως η Ρωσική. Όσο και να θέλουν οι υποστηρικτές του καθεστώτος Πούτιν να μιλάνε με αντι-δυτικά επιχειρήματα, πρέπει να συνειδητοποιήσουν επιτέλους ότι έχει απόλυτη διαφορά ο πόλεμος του Πούτιν από τις στρατιωτικές επεμβάσεις της Δύσης οι οποίες κινητοποιήθηκαν λόγω αιματηρών τρομοκρατικών επιθέσων εξτρεμιστικών ομάδων του Ισλάμ μέσα στο έδαφος της Αμερικής και της Ευρώπης, λόγω εθνοκάθαρσης, και ανατροπής δικτατορικών καθεστώτων τα οποία είχαν μετατραπεί σε εκκολαπτήριο ορκισμένων εχθρών της Δύσης.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πόλωση. Στη μία πλευρά, αυτοί που θεωρούν τον Πούτιν τρελό, εγκληματία και απαιτούν να φύγει από την εξουσία και σε αυτούς που τον υποστηρίζουν εντός και εκτός Ρωσίας, τον θεωρούν ιδιοφυή και ότι μπορεί να τα βάλει με τη Δύση, την Ευρώπη, το ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους. Οι διαφόρων ειδών Πουτινόφιλοι, Ανατολίτες στη κοσμοθεωρία, αρνητές της Δύσης και των Ευρωπαϊκών κεκτημένων και αξιών, δεν έχουν ζήσει ούτε μια μέρα σε Ρωσικό έδαφος ως πολίτες. Απολαμβάνουν τις δημοκρατικές ελευθερίες της Δύσης και φαντασιώνονται, σε επίπεδο ονείρωξης, τη μέρα που η Αμερική, η Ευρώπη και ο Δυτικός τρόπος ζωής θα καταστραφεί.
Αν όμως από αύριο κάποιος τους τοποθετούσε στη Ρωσία, θα πιέζονταν. Θα δέχονταν τις καταπιεστικές κοινωνικές, οικονομικές πολιτικές, τον ολοκληρωτισμό της καθημερινότητας που βιώνουν εκατομμύρια πολίτες στη Ρωσία, τη Κίνα, το Ιράν, τη Βόρεια Κορέα. Η υποκρισία τους είναι ανεκτή μόνο στο επίπεδο που οι δυτικές φιλελεύθερες Δημοκρατίες ανέχονται τον λόγο τους στο δημόσιο διάλογο και το διαδίκτυο.
Τα σημάδια Ναζιστικοποίησης της Ρωσίας, για να χρησιμοποιήσουμε τα ίδια προπαγανδιστικά εργαλεία της Ρωσικής εξωτερικής πολιτικής και επικοινωνίας, έχουν αρχίσει εδώ και χρόνια. Οι δηλητηριάσεις προσώπων – εχθρών της Ρωσικής πολιτικής ηγεμονίας ακόμα και σε ξένο έδαφος, αποτέλεσε προάγγελο της σημερινής πολεμικής εισβολής και της ασταθούς παγκόσμιας γεωπολιτικής συμπεριφοράς.
Εκτοξεύτηκαν μήπως πύραυλοι από χώρα μέλος του ΝΑΤΟ σε Ρωσικό έδαφος; Όχι. Άρα που βασίζει τελικά ο Πούτιν την εισβολή της Ρωσικής στρατιωτικής μηχανής στο Ουκρανικό έδαφος; Γιατί δεν μιλάμε για την υποστήριξη των Ρωσόφωνων πληθυσμών στα Ανατολικά της Ουκρανίας. Τι δικαιολογεί τον ολοκληρωτικό πόλεμο; Μάλλον η απόφαση πάρθηκε αποκλειστικά από τον ίδιο τον Πούτιν για αυτό και οι πρόσφατες αναφορές των Δυτικών μυστικών υπηρεσιών κάνουν λόγο για διαφωνίες με τη στρατιωτική ηγεσία και για περιορισμό κοντινών συμβούλων, στρατιωτικών για τους οποίους ο δικτάτορας Πούτιν πιστεύει πως πρέπει να τους απομακρύνει προσωρινά.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η συνέχεια της στρατιωτικής ανάμειξης και του υβριδικού πολέμου της Ρωσίας στην Γεωργία, τη Μολδαβία, το Τατζικιστάν, την κυβερνοεπίθεση στην Εστονία μέχρι που ήρθε η σειρά της Ουκρανίας με τα γεγονότα της Κριμαίας. Ο πόλεμος του Πούτιν επαναπροσδιορίζει τη σχέση της Ρωσίας με τον υπόλοιπο κόσμο αλλά και την έκδηλη επιθυμία για να προσεγγίσει ή καταλάβει εδάφη από τις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Κανείς δεν αμφισβητεί ότι αναπτύχθηκαν εθνικιστικά στοιχεία στη πολιτική ιστορία της Ουκρανίας και στην εναλλαγή εξουσίας, το να υιοθετεί όμως το επιχείρημα του Πούτιν για την καθολική απο-Ναζιστικοποίηση της χώρας είναι απλά φαιδρό και κρύβει τα ενδόμυχα πιστεύω των διαφόρων Πουτινόφιλων, αντι-Δυτικών, αντι-καπιταλιστών, αντι-Ευρωπαϊστών γενικά αυτών που είναι πάντα “αντι” σε ότι μυρίζει Δύση. Αυτούς που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα πως η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ έχει απομακρύνει πολλές φορές από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα τη πιθανότητα στρατιωτικής εμπλοκής με τη γείτονα Τουρκία. Αυτούς οι οποίοι δεν αναρωτήθηκαν για ποιο λόγο δεν εισέβαλε η Ρωσία στην Ουκρανία τα προηγούμενα χρόνια αφού το ΝΑΤΟ είχε ήδη επεκταθεί σε αρκετές χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Μόνο το 2004 η Βουλγαρία, Εστονία, Λετονία, Λιθουανία, Ρουμανία, Σλοβακία, Σλοβενία έγιναν μέρος του ΝΑΤΟ και η Ρωσία δεν επιτέθηκε σε καμία από αυτές τις χώρες. Για όλους αυτούς τους λόγους, τα αντι-Δυτικά επιχειρήματα παραμένουν φαιδρά, ουτοπικά και δεν έχουν καμία σχέση με τη νέα πραγματικότητα, τον νέο Ψυχρό Κόσμο που αναδύεται μεταξύ Δύσης και Ανατολής αν συμπεριλάβουμε στην εξίσωση και την Κίνα.
-Ευστάθιος Κάσσιος
Συγγραφέας – Οικονομολόγος – Σύμβουλος Επιχειρήσεων
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου